Podstawowe założenia diety Montignaca
Dieta montignac wzięła swoją nazwę od Michaela Montignaca. W latach osiemdziesiątych XX wieku rozpoczął on badania nad związkiem żywienia z ryzykiem zachorowalności na cukrzycę i wpływem diety na jej leczenie.
Zainspirował się wcześniejszymi dokonaniami naukowca P.A. Cargo, według którego właściwie zbilansowana dieta jest w stanie znacznie wspomóc proces leczenia cukrzycy. Głównymi komponentami takiej diety są produkty, które wpływają na glikemię, czyli nieznacznie podnoszą stężenie glukozy we krwi.
Montignac miał nadwagę i postanowił skonfrontować tezę Cargo z rzeczywistością. Okazało się, że dieta przyniosła zdumiewające rezultaty - Montignac przez trzy miesiące pozbył się 15 kilogramów, a dokonał tego bez szczególnej dbałości o zawartość kalorii w posiłkach.
Te doskonałe efekty stały się dla Montignaca inspiracją do zagłębienia się w tematykę odżywiania. W swoich dalszych badaniach sugerował się tabelą glikemiczną stworzoną przez Davida Jenkinsa. W tabeli znajdowały się różne produkty żywnościowe, które odnosiły się do wartości glikemię równej 100.
W 1987 roku Montignac wydał swoją pierwszą publikację, w której zakładał, że można schudnąć opierając się na indeksie glikemicznym (IG), na którego podstawie dobiera się odpowiednie produkty zawierające węglowodany. Indeks pokazuje, o jaką wartość podniesie się poziom glukozy we krwi po spożyciu danego posiłku.
Początkowo dieta Montignaca została poddana ostrej krytyce, wysuwanej przez konserwatywnych dietetyków, jednak z czasem stała się bardzo popularną metodą odchudzania.
Główne założenie Montignaca stwierdza, że to nieprawidłowy dobór produktów żywnościowych powoduje tycie, a nie – jak to się powszechnie uważa – ich nadmiar. Jeśli będziemy na bieżąco kontrolowali zawartość węglowodanów w spożywanych posiłkach, liczenie kalorii i ograniczanie ilości spożywanych produktów przestanie być konieczne w celu osiągnięcia pożądanej, szczupłej sylwetki. Dieta montignac pozwala na odchudzanie bez wyrzeczeń i głodówek.
